κανείς εδώ δε τραγουδά...

Πάνε μέρες που τα ραδιόφωνα δε σταματούν να παίζουν τα τραγούδια του...αφιερώματα στη τηλεόραση ,αποσπάσματα συνεντεύξεων και συναυλιών...εφημερίδες σπεύδουν να επανακυκλοφορήσουν παλιές επιτυχίες πράγμα που θα συμβαίνει για αρκετές εβδομάδες ακόμα...πίσω απο όλα αυτά? Ο χαμός ενός ακόμα ανθρώπου της αληθινής μουσικής, της μουσικής της καρδιάς μας... Ο φόρος τιμής που του οφείλουμε είναι να τον κρατήσουμε ζωντανό μέσα απο τα τραγούδια του και να τον θυμόμαστε έτσι όπως ήταν...αυθεντικός ροκ και ταυτόχρονα λαικός, η φωνή που σε ανατρίχιαζε, που σε μάθαινε ακόμα κι αν δεν ήθελες να μάθεις।
Τι σε μάθαινε? να επικοινωνείς με την ίδια σου τη ψυχή...
Λίγοι απέμειναν ανάμεσα μας που το πέτυχαν αυτό...
Θυμάμαι τον εαυτό μου μικρό κοριτσάκι να κάθομαι στην άκρη της αυλής του σπιτιού και να τραγουδάω σιγά ''ραγίζει απόψε η καρδιά με το μπαγλαμαδάκι''...
Πως ένα μικρό παιδί γνώριζε τι σημαίνει να ραγίζει η καρδιά ενός ανθρώπου?
Ο Νίκος Παπάζογλου είχε αυτή τη μαγική ικανότητα να μεταφέρει όλο το νόημα των τραγουδιών του σε κάθε άνθρωπο...κάθε ηλικίας।

Το κόκκινο μαντήλι στο λαιμό , εκείνο το καθαρό βλέμα, η βαθιά φωνή γεμάτη λυγμό που σε άγγιζε και σε συνέπερνε, οι στίχοι εκείνοι που ''σκάλιζαν'' κάθε ψυχή όλα αυτά ήταν ο Νίκος Παπάζογλου।
Γεννημένος στη Θεσσαλονίκη ασχολήθηκε απο μικρή ηλικία με τη μουσική με τη συμμετοχή του σε συγκροτήματα। Έφτιαξε το δικό του studιο το λεγόμενο ''αγροτικόν'' κι εκεί ξεκίνησε το ταξίδι προς την αναζήτηση όλων αυτών των τραγουδιών που μας χάρισε...
Καθισμένοι στο πάτωμα Ρασούλης, Ξυδάκης να σκαρώνουν στίχους, μελωδίες που αργότερα έμελλαν να κερδίσουν το κόσμο।
Δεν αγάπησε ποτέ τα φώτα της δημοσιότητας, αγάπησε τη θάλασσα και τη βάρκα του...
ήθελε τη καλή παρέα, την αλήθεια των ανθρώπων την απλότητα...εκείνην την απλότητα με την οποία ''έντυνε'' τα τραγούδια του ...

Λίγοι γνώριζαν τη κατάσταση της υγείας του।Υπήρχε η εντύπωση πως αντιμετώπιζε την ασθένεια του και πως θα έβγαινε νικητής...λίγοι όμως νίκησαν αυτό το θεριό।Κι έτσι αποχαιρετήσαμε όλοι έναν σπουδαίο τραγουδιστή, τραγουδοποιό μα πάνω απο όλα άνθρωπο.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι γινόμαστε φτωχότεροι...
Γι'αυτό κανείς εδώ δε τραγουδά παρά σωπαίνει και αποθηκεύει μνήμες και ακούσματα...