Η ειδοποιός διαφορά μας απο τα ζώα είναι ο νους...
που ορισμένες φορές δείχνει άρρωστος και ικανός για κάθε είδους κτηνωδία।
Αν υπάρχει κάτι το οποίο με εξοργίζει είναι η βιαιότητα κάθε μορφής।
Εκείνο όμως που με κάνει πραγματικά έξω φρενών είναι η βία του ανθρώπου προς τα ζώα।
Υπάρχουν άνθρωποι που αρέσκονται στο βασανισμό τους και δε διστάζουν να υπερηφανευτούν για το πόνο πους τους προκαλούν।
Η νομοθεσία ορίζει ποινή φυλάκισης σε περιπτώσεις κακοποίησης ζώων ωστόσο οι καταγγέλοντες είναι λίγοι ενώ τα περιστατικά πολλά।
Ποτέ δε κατάλαβα πως μπορεί ανθρώπινο χέρι να στραφεί εναντίον ενός ζώου αντί να χαρίσει φροντίδα και χάδια।
Ποιός αρρωστημένος νους επιτρέπει σε αυτά τα δίποδα κτήνη να βασανίζουν και να θανατώνουν τόσες αθώες ψυχές।
Φυσικά φέρομαι ενάντια ακόμα και σε αυτούς που γίνονται μάρτυρες μιας τέτοιας παρανοικής κατάστασης και δε το καταγγέλουν μη κατανοώντας ότι άθελα τους γίνονται συνένοχοι αυτής τη τρέλας।
Οι κρεμασμένοι σκύλοι και τα ματωμένα γατιά όπως και να το κάνουμε δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση δείγμα πολιτισμού.
Είναι γεγονός ότι ο καθρέφτης της κοινωνίας μας είναι η συμπεριφορά προς μας στα ζώα।Εκτός απο τους βασανιστές των ζώων καταγγέλω και εκείνους τους ανεύθυνους που πέρνουν χαριτωμένα κουταβάκια και γατάκια λίγων ημερών χωρίς να σκεφτούν ότι κάποτε θα μεγαλώσουν και θα έχουν υποχρεώσεις απέναντί τους।
Έτσι τα πετάνε έξω απο τη πόρτα τους λες και η αγάπη τους εξαφανίζεται ως δια μαγείας και τα χαριτωμένα πρώην κουταβάκια γίνονται χαριτωμένα , ταλαιπωρημένα νυν αδέσποτα που γυρνούν πεινασμένα στο δρόμο।
Αυτά τα βλέμματα τους...Με ''τσακίζει'' το βλέμμα ενός φοβισμένου αδέσποτου ζώου।
Με θυμώνει η συμπεριφορά όσων τα πετάνε στους δρόμους।
Με πληγώνει που δε μπορώ να τα βγάλω απο αυτή τη κατάσταση। Πέραν ενός χαδιού και λίγου φαγητού και νερού δε μπορώ να τους παρέχω μια στέγη μιαν οικογένεια , βλέπεις ο χώρος κατοικίας δεν επιτρέπει κατοικίδια।
Η πολιτεία θα έπρεπε να μη θυμάται τα αδέσποτα όποτε κάνει ολυμπιακούς αγώνες και της χαλάνε τη μόστρα। Θα πρέπει να μερυμνά ώστε να υπάρχουν χώροι φροντίδας όλων των αδέσποτων μέχρι να βρουν ξανά σπιτικό।
Έτσι δεν θα είναι εκεί έξω εύκολα θύματα στου καθενώς τη παράνοια, στις φώλες και τη κακοποίηση।
Η αποτροπή της κακοποίησης ζώων είναι υπόθεση όλων μας।Πρέπει να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά και το σθένος να καταγγείλουμε μιαν κακοποίηση ζώου।
Δε μας κάνει κόπο να έχουμε έξω απο τη πόρτα μας ένα μπολάκι φαγητό και νερό όπου αυτό είναι δυνατό।
Αν μπορούμε να δώσουμε στέγη σε ένα αδέσποτο ζώο αντί να αγοράσουμε κάποιο καθαρόαιμο θα ήταν μια πολύ καλή κίνηση। Άλλωστε το βλέμμα ευγνωμοσύνης που χαρίζουν αυτές οι ψυχές είναι το καλύτερο δώρο।Ας καταλάβουμε ότι πρόκειται για ζωντανά πλάσματα με ψυχή με πλήρη αίσθηση του πόνου, της πείνας αλλά και της χαράς και της ευχαριστίας
Ας μάθουμε να χρησιμοποιούμε το νου που μας ξεχωρίζει απο αυτά για το καλό।
Ας μη ξεχνάμε πως ότι δίνουμε μας επιστρέφεται...
δεν είναι καλύτερο να προσέξουμε τι δίνουμε?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου